Waarom kom ik steeds terug bij deze foto zoekende tussen mijn afbeeldingen naar iets moois voor aan de wand? Ik maakte deze foto toen wij met vrienden een rondje Den Bosch voeren met onze boot. Vanaf de Maas, het Maximakanaal op, richting Den Dungen, de Zuid Willemsvaart op, onder de Welshbrug door, de stad weer uit.

Bosschenaren noemen het de netkousbrug, officieel de Welshbrug, een eerbetoon aan de soldaten uit Wales, aanwezig bij de bevrijding van Den Bosch.

Wat is hier nu de brug naar het samengesteld gezin? Voor mij is het samengestelde gezin net zo complex als deze brug. Alle zichtbare en onzichtbare lijnen, die er altijd zijn. 
Lijnen tussen papa, mama,
lijnen tussen stiefouders, opa’s, oma’s,
lijnen tussen  stiefbroertjes-zusjes, halfbroertjes-zusjes.
Liefde, blijheid, boosheid, verdriet, loyaliteiten, jouw plek, gevoelens, gedachtes.
Zichtbaar en onzichtbaar.

Als je hard over de brug rijdt, zie je de lijnen niet meer,
maar schakel je terug dan wordt het lijnenspel weer zichtbaar.

De horizontale lijnen voor de partners, die gelijkwaardig moeten communiceren om duidelijkheid te scheppen naar de kinderen. Kinderen hunkeren naar liefde, warmte, genegenheid en openheid, zodat zij niet in een loyaliteitsconflict terecht hoeven te komen. De verticale lijnen die wijzen op de orde der dingen. Kinderen ónder de ouders. Maar aan welke kant, welke ouder, welke stiefouder? Wat is mijn plek?

Durf te kijken
Heb jij de gans gezien op de foto? Je moet stilstaan om dingen te kunnen zien.
De zandbergen? Voor mij symbool voor bouwen….
De rode boei in het water is altijd in beweging, boven én onder de waterlijn, net zoals het samengestelde gezin.

Durf jij stil te staan op de brug, durf jij te kijken naar wat er gebeurt in jouw gezin?
De soldaten brachten bevrijding, wat is er voor jouw gezin nodig om vrij te kunnen bewegen?

The Royal Welshbrug is een brug over de Dieze in Den Bosch.
De brug werd op 31 juli 2015 geopend voor verkeer.