Communicatie, geweldloze communicatie, verbale communicatie,
helemaal GEEN communicatie…

In het najaar van 2017 togen we met ons huishouden naar Schiphol. 
Op weg naar Thailand. We hadden een raar jaar achter de rug, vol verdriet en ook vol grote vreugdevolle mijlpalen in ons leven. Hoeveel kun je hebben in een jaar?  Ik sloot aan bij Stiefgoed, verhuisde naar een grotere praktijk en studeerde af bij Phoenix. Ook werd ik Sarah dat jaar, en dat hebben we groots gevierd. Vooral mijn familie en vrienden vonden het héél erg leuk om mij in het ootje te nemen. Er was zelfs een film over werkelijk alles waar ik een keer uit de bocht gevlogen was… lekker sexy!

Maar er was ook groot verdriet, mijn schoonvader stierf, mijn stiefmoeder wilde niet meer verder in dit leven en mocht inslapen dmv euthanasie. Zij hadden beiden vasculaire dementie. Wat een hel van een ziekte is dat. Misschien niet bij iedereen, maar ik heb niet anders gezien dan mensonwaardige taferelen op weg naar je laatste station.

Eindelijk vakantie en een goed gesprek
In november toen we uitgeteld op de bank zaten, konden we niet wachten op ons vertrek naar de zon.  Ik zag wel op tegen 10 uur vliegen, maar ik dacht ook: heerlijk, tijd voor elkaar, goed gesprek, lekker (veel) eten en drinken, want dat is zo een beetje hoe ik me tijd doorkom in de lucht. Als ik eet en drink, vooral wijn, dan hoor ik die gekke geluidjes niet bij de rechtervleugel, of linksachter, of hoor ik nu iets boven me kraken? Ik moet me echt inhouden niet heel de tijd de stewardess te roepen of dat wel normaal is wat ik hoor.

Ik ben niet zo’n enorme reiziger, maar ik ging er goed voor zitten. We hadden veel tijd om te praten en ik had wel zin in een reflectiegesprek over het afgelopen jaar en over het leven. Mijn huishouden plofte neer en we zaten lekker gezellig bij elkaar, met slechts een gangpad tussen ons vijven (ik, mijn partner, twee zonen en schoondochter). Nou wist ik wel dat we een filmpje konden kijken, maar dat werkelijk IEDEREEN 10 uur lang naar dat ding zat te turen deed mij zelfs stilvallen.  Ongelooflijk, de stewardessen moeten hun best doen om hun waar te slijten,  liefst non-verbaal, want met oortjes in je oren heeft zelfs schreeuwen geen zin.  Er wordt niet gecommuniceerd, chatten met je buurman kan wel via het schermpje. Ik keek een film, en ineens plopt er een boodschap op: Hee mam, gaat het goed?  Okay, we praten niet,  maar chatten dus in de lucht. Je kunt alle passagiers uitnodigen om te chatten, maar het mag niet seksueel getint zijn, dat is verboden!  Oortelefoontjes met scherm zorgen in deze tijd dat 10 uur individueel vermaak een makkie is.  Film, chat, tv, muziek, shopping, games, luisterboeken, lifestyle, hoe hoog je vliegt, en waar, en hoelang nog, en of het tankmetertje van de kerosine nog naar behoren werkt…

Hoe doen jullie dat?
Toch moet je af en toe die oortjes losweken van je hoofd. Je hebt in je relatie zaken te organiseren in je “vrije tijd” waarbij communicatie wel een vereiste is om erachter te komen of je nog wel gelukkig bent met je lief. Heb je ook te vragen of hij/zij nog wel van je houdt, en zo niet, wat te doen? Koffers pakken, deze status quo laten voor wat het is en snel je oortjes weer in, of toch maar even aan de bak met elkaar?
Volgens mij zijn er drie zaken die niet zonder woorden kunnen.
Ik noem ze quality time, de praktische zaken en de stilte.
– Quality time is focus op elkaar, de verbinding voelen, het samen, met elkaar  fijn hebben.
– Praktische zaken: wie haalt de kids op, doet boodschappen, kookt, zet t vuil buiten, …
– De stilte, even niks. Benen op de bank, netflix, yoga, boek lezen, …

Hoeveel tijd heb jij voor en met je lief om deze zaken te organiseren?
Hoe moeten we dit nog organiseren als iedereen individueel op zijn scherm bezig is, en niet alleen in het vliegtuig?
Ik denk dat ik de volgende keer maar vraag of de stewardess bij me komt zitten, om uit te leggen wat ik steeds hoor. Misschien weet zij het.