Op 28 september was het zo ver. Het eerste event voor moeders met jonge kinderen:

“Mom’s first aid”

Wat was het spannend. Na maanden van hard werken, veel voorbereiden, maar ook enorm veel lol was daar ineens

de generale repetitie een dag van tevoren. Wauw, een zaal, hier staan we morgen meiden! De lampen, het geluid, hoe werkt dit allemaal? De man van de techniek kwam zaterdagmorgen pas. We hadden een lange dag, zaal aankleden, onze presentaties oefenen, elkaar stevige feedback geven, zodat we morgen zeker van onze zaak waren.  De nachten daarvoor waren kort. De nacht laat me nadenken. Kun je grapjes instuderen? Hoe ga je dit onthouden? Wat als, en dan… en als…. maar…. neeeee….. LOSLATEN… We zijn op zijn best als we ‘gewoon’ zijn wie we zijn.  Sophie, Joyce en Lonneke.  

Maar de evaluatieformulieren zeiden iets anders dan wat wij “gewoon” vinden:  Jullie zijn echt gek! Jullie raken, jullie laten huilen en lachen tegelijk!  Helemaal flabbergasted van alle mooie complimenten die we mochten ontvangen, maar ook de ontroering bij de moeders en het inzicht: We kunnen, nou eigenlijk moeten, preventief al met onze partners aan de slag. Wie ben jij? Waar kom je vandaan? Zoals Trijntje zo mooi een liedje van Marco zong: “Zeg me wie je ziet, want ik heb jouw ogen niet” 

Hoe goed kennen jullie elkaar? Waar kom je vandaan? Hoe ga je dat de kinderen voorleven? De eerste 3 jaar na de geboorte van je eerste kindje blijkt pittig te zijn. 83% van de jonge ouders komt in een relatiecrisis, en tegelijk is de grootste wens van deze zelfde ouders om bij elkaar te blijven. Je hebt alleen wel te leren: “HOE DAN?”