Oorlog. 

Mijn vader nodigde mij en mijn lief uit om mee te gaan naar Soldaat van Oranje, de musical.  Nou hebben musicals niet echt mijn voorkeur, maar dit moest iets bijzonders zijn.  We togen naar

Katwijk op een doordeweekse avond en ik zei nog: Tjeetje wat een eind rijden voor een doordeweekse woensdag…

Enfin, daar aangekomen bleek dat we prachtige plaatsen hadden en ik ging er eens goed voor zitten.
Mijn vader is in de oorlog geboren. Ik weet dat mijn opa en oma gescheiden zijn maar heel lang niet wat de reden daarvan was.  Na mijn studie bij Phoenix weet ik dat mensen  tot heel veel in staat zijn als de omstandigheden maar beroerd genoeg zijn.  Mijn opa werd  tewerkgesteld en bleef uiteindelijk een aantal jaar weg. Oma stond doodsangsten uit met haar zoontje, mijn vader. Ze leefden in Den Bosch en zaten regelmatig in de schuilkelder als er weer een bombardement was.
Is het dan vreemd dat ze ‘verliefd’ werd op een oudere man? Was het verliefd, of was het geborgenheid en veiligheid die ze zo nodig had om te overleven in die vermaledijde oorlog?

In het boek: “Hoe ik  talent kreeg voor het leven” schrijft  Rodaan Al Galidi:

Die middag verloor ik mijn onschuld. Ik leerde iets belangrijks, namelijk dat de oorlog alles in één seconde kan veranderen, de aarde, de hemel, de mens, de vogels, de insecten, de muren, de bomen, de benzinepompen en mijn vader…..

Ook tijdens andere heftige omstandigheden  maken mensen weleens verkeerde keuzes.
Als ik terugkijk op mijn scheiding verliep deze niet erg chic. Maar wisten wij veel. We knokten ons er letterlijk en figuurlijk doorheen, met alle ellende van dien. Gelukkig zijn we nu heel veel verder in de tijd en leven we in harmonie. Niet meer als liefdespartners maar wel als ouders, ook al zijn onze jongens inmiddels volwassen.  

De musical gaf beeld en geluid aan de oorlog. Dit maakte dat het mij veel dieper raakte dan wanneer ik erover lees.  

In het (samengestelde) gezin wrikt er soms iets, maar kun je er zo moeilijk bij omdat er geen woorden voor zijn.  En dat voelde ik precies bij de musical. Een oordeel heb je zo, maar wat zijn de omstandigheden? Wat doet existentiële angst met je, en onveiligheid?  Zelfs vrienden kunnen je vijanden worden in gruwelijke tijden. Dat zag ik in de musical én in het echte leven.

Een opstelling van een (samengesteld) gezin -kort gezegd: een verhaal  visueel maken-  geeft je beeld en geluid aan gedachtes en gevoelens.   Je kunt voelbaar maken wat er in de huidige situatie speelt én hoe je dat samen op orde krijgt.  En dát geeft rust.

Een situatie van angst en verdriet doet rare dingen met de mens.
Kom er op terug, ga het aan. Samen kun je sterk zijn, het verdiept je relatie, je voelt de ander beter aan waardoor zaken, die boven de waterlijn spelen,  veel makkelijker te hanteren zijn.  Het getuigt van moed en waardigheid om je kwetsbaar op te stellen, en te zeggen: Ik vind dit moeilijk, kunnen we erover praten?

Die vermaledijde oorlog…